Veld test met de Sony A7Riii

Het is alweer een tijdje geleden, maar toch wil ik jullie mijn eerste ervaring met de Sony A7Riii niet onthouden. In het weekend van 10/11 December was het weer goed raak in Nederland. Code oranje en rood was er voorspeld vanwege de barre winterse omstandigheden en op veel plekken in het land was dan ook al een behoorlijk pak sneeuw gevallen. Terwijl de diverse social media overstroomden met de ene na de andere mooie winterplaat, was het hier in de kop van Drenthe en de bovenliggende provincies nog gewoon zo groen als gras aan het einde van de dag.

Frustraties alom dus, omdat ik graag de Sony A7Riii had willen uitproberen onder winterse omstandigheden. Maar gelukkig, aan het einde van de dag gaf Koning Winter dan toch gehoor aan mijn oproep en begon het ook in het Noorden des lands te sneeuwen. Eerst zachtjes, maar dat bleef niet liggen. Daarna harder en harder, waardoor er ook bij ons tegen de avond een mooie winterse witte wereld was ontstaan.

Nadat ik mijn snowboots uit de kast had getrokken ben ik op pad gegaan. Niet ver weg, maar gewoon bij ons de straat uit het bos in. In eerste instantie had ik een beeld in gedachten van een besneeuwde beukenlaan, echter hadden hier al zoveel mensen door de verse sneeuw gelopen dat de sneeuw niet meer wit was, maar grauw en modderig, niet echt mijn beeld van een winters plaatje. Op naar plan B dus. Ik moest even nadenken over waar ik nog mooie onaangetaste, maagdelijk witte sneeuw kon vinden? Uiteindelijk kwam ik terecht op het plaatselijke kerkhof!! Je moet er maar op komen, maar een fotograaf met een missie is niet voor één gat te vangen, en zolang je regels respecteert is er niets aan de hand.

Op het kerkhof kon ik in alle rust, met een boel respect voor de graven en de uitstrooiheuvel, mijn creativiteit de vrij loop laten. Ik heb mij niet buiten de paden gewaagd zodat ik in ieder geval geen onbedoelde grafschending kon plegen.

Even later besloot ik mijn geluk in het naastgelegen bos te beproeven, aangezien mijn aandacht op het kerkhof werd getrokken door de oranje straatverlichting van de weg even verderop, wat op magische wijze door de bomen heen scheen. In combinatie met de witte sneeuw en mijn flitser moest dit toch zeker mooie foto’s op gaan leveren. Na een aantal foto’s te hebben genomen op de zelftimer functie van de camera, waarbij de camera eerst 2, 5 of 10 seconden wacht alvorens 3 opnames te maken, was onderstaande foto waar ik in eerste instantie op doelde. Er is qua nabewerking nauwelijks iets gedaan aan de foto zoals je hieronder mooi kunt zien.

Uiteindelijk begon het in de loop van de avond weer minder te sneeuwen en begonnen ook mijn ledematen koud te worden. Ik heb de wandeling door het bos nog even afgemaakt en ben daarna met het statief en camera op de schouder door de buurt weer naar huis gelopen. Ik blijf het altijd bijzonder vinden hoe een pak sneeuw je eigen vertrouwde omgeving kan omtoveren tot een waar sprookje waarbij er op ieder hoek wel weer wat nieuws te ontdekken valt.

De camera had ondertussen een flinke lading sneeuw te verwerken gehad, maar functioneerde nog perfect. Geen vocht of zichtbare condens vlekken in of achter het bewegende scherm van de camera. Dus een klein beetje vocht lijkt geen probleem te zijn voor de A7Riii. En de kwaliteit van de foto’s is echt verbluffend te noemen. Alle foto’s die ik op deze avond heb gemaakt zijn gemaakt met een Samyang 24mm f1.4 MF lens op f1.4 bij een ISO-waarde van 400 en een sluitertijd tussen de 8 en 15seconden. De scherpte is echt uitstekend (al zie je dat niet terug in deze voor de website verkleinde versies) en de foto’s bevatten erg weinig ruis. Al met al durf ik wel te zeggen dat deze camera en ik nog heel wat mooie momenten samen gaan beleven.