Hands-on met de nieuwe Sony a7 III 

Via een email van Henri van CameraNu.nl werdt ik onlangs gevraagd of het mij leuk leek om de nieuwe Sony A7III te testen. Nou, natuurlijk had ik daar wel oren naar. Het enige nadeel was dat de camera 2 dagen later alweer terug moest, waardoor deze review niet zozeer over de beeldkwaliteit en performance van de camera gaat, maar meer over de “Looks en Feeling”.

Het is inmiddels al bijna weer 3 weken geleden dat Sony de nieuwste systeemcamera “de A7III” op de markt heeft gebracht. Dit “basismodel” zoals Sony de camera zelf omschrijft, past perfect in de line-up tussen de andere Full Frame systeemcamera’s van Sony die al op de markt zijn zoals de A7-serie, A7R-serie en de A9.

Ondanks dat Sony de term ‘basic’ gebruikt zit deze camera echt vol gepakt met high-tech toepassingen die zijn overgenomen van zijn grotere broers de A7RIII en de A9. Hiermee probeert Sony de lat extra hoog te leggen voor andere camerafabrikanten. Mede dankzij deze hoge specificaties voldoet de camera ook ruimschoots aan de verwachtingen die een koper van een Full-frame camera mag hebben.

De Sony A7III ligt lekker in de hand

Body

Wat mij gelijk opvalt wanneer ik de camera uit de doos haal is dat de vergelijking met de A7RIII (welke ik zelf heb) sprekend te noemen is. Op een paar kleine dingen na is de body bijna identiek. Ook het handgevoel van de camera is hetzelfde als mijn eigen A7RIII, iets wat ik zelf heel prettig vindt. De camera voelt stevig en solide aan waardoor je het gevoel krijgt dat je een degelijke camera in de hand hebt.

De A7RIII links en de A7III rechts zijn bijna identiek

Ten opzichte van zijn voorganger, de A7II heeft de A7III naast een update van de body ook een grotere grip gekregen. Dat is handig voor mensen met iets grotere handen (zoals mijzelf) en geeft de camera een betere houvast wanneer je eens met een wat zwaardere lens wilt gaan fotograferen. De vergrote handgreep heeft als voordeel dat hier nu extra ruimte in is ontstaan om ook de A7III te voorzien van de Sony “Z-type” batterij, welke je ook terugvindt in de A7RIII. Want wees eerlijk, de batterij van de A7RII is echt in no-time leeg en dat verdient een goede camera nou ook weer niet. Pluspuntje voor Sony dus waarbij gezegd moet worden dat de NP-FZ100 batterij bijna 2x zolang meegaat als de batterijen uit de A7II en de A7RII wat ongeveer neerkomt op dik 600 foto’s op 1 lading wanneer je alleen de elektronische zoeker gebruikt en zo’n 710 opnames bij gebruik van alleen het kantelbare LCD scherm. In de praktijk komt dat er op neer dat je gerust een paar dagen kan fotograferen zonder dat je de batterij opnieuw moet opladen.

De Z-type batterij met grotere capaciteit is een welkome vernieuwing ten opzichte van de batterij in de A7II en A7RII

Naast deze upgrades op de Sony A7III beschikt de camera ook over een dual-card slot, iets wat we eigenlijk alleen bij camera’s zien uit het hogere segment. Ik moet daarbij wel even vermelden dat er maar 1 van deze slots het UHS-II SD kaart type ondersteund, wat dus betekent dat de langzamere card-slot bepaald hoe snel je bestanden worden weggeschreven op de SD-kaarten. Iets waar je rekening mee kan houden wanneer je veel actiefoto’s schiet een tegelijkertijd zowel RAW naar de ene SD en JPEG naar de andere SD wegschrijft bijvoorbeeld.

Nog een pluspunt aan de A7III is dat er bij deze camera, net als bij de A7RIII en de A9, genoeg “customizable buttons” opzitten om de camera volledig naar jou hand te kunnen zetten. Daarnaast zit er ook de handige AF joystick op waarmee je het autofocuspunt makkelijk over het scherm kunt bewegen en selecteren en zit er de knop met het “sleutel-symbool” aan de linkerkant waarmee je foto’s kunt beveiligen zodat ze niet per ongeluk gewist kunnen worden.

Nu ook de A7III een vergelijkbare lay-out heeft als de A7RIII en de A9 kunnen fotografen makkelijk switchen tussen de verschillende body’s zonder zich eerst het hoofd te hoeven breken hoe alles nu precies werkt. Handig gedaan van Sony.

Genoeg “customizable buttons” op de A7III en het dual card slot waarbij slot 1 het UHS-II type SD-kaarten ondersteund

Sensor

In het hart van de A7III bevindt zich de nieuw ontwikkelde 24.2MP backside illuminated sensor, met een ISO bereik van100–51,200 (uit te breiden tot 50–204,800). Sony claimt dat er met de nieuwe sensor tot 15 stops aan dynamisch bereik gehaald kan worden wanneer je fotografeert op ISO 100. Nog een mooi hoogstandje is dat deze nieuwe sensor bijna 2x sneller uitleest dan de sensor in de A9, wat opzicht al een supersnelle camera is.

Beeldstabilisatie (IBIS)

Net als bij de andere spiegel loze camera’s beschikt ook de A7III over een 5-assige sensor stabilisatie. Hiermee claimt Sony zo’n 5 stops aan beeldstabilisatie te kunnen behalen, wat hetzelfde is als in de Sony A9. De Sony A7RIII doet daar nog eens een halve stop bovenop en is op dat gebied marktleider. Wat erg handig is aan de gestabiliseerde sensor is dat je nu geen (extra) dure lenzen hoeft aan te schaffen die over beeldstabilisatie beschikken aangezien je beeld niet door de lens, maar door de sensor gestabiliseerd wordt. Dat geldt dus voor alle lenzen zonder stabilisatiemotor en dat is naar mijn mening een groot voordeel.

In het hart van de camera ligt de over 5-assen gestabiliseerde nieuw ontwikkelde “24.2MP backside illuminated” sensor

Autofocus

De autofocus van de camera is misschien wel het meest opvallende wat de camera onder de motorkap heeft. Gebaseerd op het autofocus systeem van de A9 claimt Sony dat het autofocus systeem van de A7III tot bijna 2 keer sneller is ten opzichte van de A7RII. Helaas heb ik dit zelf niet kunnen testen aangezien ik alleen maar manuele focuslenzen in mijn arsenaal heb zitten. De A7III beschikt over 693 fase detectie AF-punten waarbij 93% van de sensor gedekt wordt en ondersteund daarnaast nog eens 425 contrast detectie AF-punten. Daarnaast beschikt de camera ook over de erg handige Eye AF functie, waarbij de focus wordt relocked op het oog het dichts bij het geselecteerde AF punt.

Electronische zoeker en LCD

De 2.36 miljoen pixels tellende OLED zoeker van de A7III, heeft een lagere resolutie (1024 x 768) dan de EVF op de duurdere A7RIII en A9. Dit verschil wordt enigszins opgeheven doordat de vergroting van het beeld iets meer is (0.78x) ten opzichte van het grotere beeld in de Sony A7RIII 0.71x). Daardoor lijken beide EVF’s hetzelfde beeldveld te geven.

Het LCD-scherm achterop de camera telt 921k pixels en kan, net als bij de andere Sony camera’s alleen maar vertical gedraaid worden. Ook is het LCD-scherm aanraak gevoelig. De zogenaamde Touchscreen-functie werkt niet heel erg prettig en schakel ik daarom ook meestal uit. bij de A7III staat het scherm standaard uit, wat handiger is dan waneer je zoals bijvoorbeeld op de A7RIII bent vergeten om de Touch-screen functie uit te zetten en je er vervolgens achter komt dat wanneer je via de elektronische zoeker je onderwerp probeert te kaderen je per ongeluk met je neus het focuspunt verplaatst ;-).

Video

Daarnaast kan de A7III natuurlijk ook filmen, maar aangezien ik daar weinig kaas van heb gegeten heb ik het testen hiervan maar achterwege gelaten.

Prestaties

Voor een camera die neergezet wordt als Sony’s “basis” Full frame camera heeft de A7III genoeg spierballen in huis om zelfs de meest veeleisende fotograaf tegemoet te komen. De A7III kan met 10 beelden per seconde fotograferen waarbij er continu gefocust kan worden en er ook nog eens automatische belichting kan worden toegepast. Wat mij persoonlijk erg op viel was de snelheid en de capaciteit van de buffer. Met de camera in de burst-modus en mijn Extreme Pro SD kaart met een schrijfsnelheid van 95Mb/s in de camera zat de buffer pas vol bij 32 afbeeldingen in het ongecomprimeerde RAW-bestandsformaat. Zette ik de camera op JPEG dan kwam ik tot maar liefst 132 opnames voordat de buffer vol zat. Ook het wegschrijven van de buffer naar de SD-kaart gaat relatief vlot en je kunt tijdens het wegschrijven alle functies op de camera gewoon blijven gebruiken.

Volgens Sony is de camera zelfs in staat om 177 JPEG, 89 compressed RAW, of 40 uncompressed RAW bestanden op te slaan in de buffer en dat is best een applausje waard voor een “instapmodel”.

Prijs

De Sony A7III ligt momenteel in de winkel voor €2229. Voor dit geld krijg je naar mijn idee echt een hele goede camera met voldoende sterke punten.

In het Veld

Uiteraard heb ik de camera ook onderworpen aan een paar vlugge testfoto’s welke ik kon maken in het korte tijdsbestek dat ik de camera in handen had. Daarbij was ik extra nieuwsgierig naar de 15 stops dynamisch bereik die de camera heeft. Daarom heb ik tijdens het maken van de foto’s ook bewust een paar keer extreem onderbelicht om vervolgens in Lightroom lekker met de schuifjes te kunnen spelen om te kijken hoe ik de belichting van de foto weer enigszins kon opkrikken.

Daarbij moet ik wel vermelden dat de RAW-bestanden die de Sony A7III uitspuugt nog niet worden herkent door de RAW-converter van Lightroom. Hiervoor dien je via een omweg, zoals ook vermeld staat in het blog van Albert Dros, (of als je googled vindt je er ook genoeg methodes voor) de foto’s een andere bestandsnaam te geven waardoor Lightroom denkt dat de foto’s gemaakt zijn door een ander model en Lightroom de foto’s ineens wel herkend.

Hieronder volgen dus een aantal van mijn foto’s waarbij ik geprobeerd heb om het dynamische bereik van de camera aan de tand te voelen. Je ziet dus de foto’s zoals deze uit de camera rollen vergeleken met het beeld dat ik er van heb gemaakt nadat ik deze met Lightroom bewerkt heb.

Uit bovenstaande afbeeldingen blijkt dat het met het dynamische bereik van de camera wel goed zit. Echter gaat het teveel opkrikken van het beeld wel ten koste van de beeldkwaliteit, maar dat zal iets zijn waar iedere fotograaf zich ten alle tijden van bewust moet zijn. Verder viel mij op dat wanneer je een donkere foto teveel probeert te corrigeren er een paarse vlek aan de linker kant van het beeld ontstaat. Dit is vooral goed te zien op de nabewerking van de eerste foto. Ik vermoed dat het hier om zogenaamde “Amp-glow” gaat of in het ergste geval om een “Light Leak” aangezien ik dezelfde vlek ook tegenkwam op foto’s waarbij ik met de camera in de portretstand had gefotografeerd en de vlek zich onderaan in beeld bevondt.

Over het algemeen was ik blij verrast met de Sony A7III, welke een degelijke indruk op mij heeft achtergelaten in de twee dagen dat ik hem van CameraNu mocht gebruiken. Ik zou de Sony A7III dan ook zonder twijfel kunnen aanbevelen mocht je nog plannen hebben om je oude camera te upgraden.